ยถาว อายสฺมา มหากสฺสโป ภาคิเนยฺยํ โอวทติ อนนฺตริยสมนฺนาคโต อิทฺธิปาฏิหีเรน องฺคุลิโย อทีเปตฺวา ยํ สพฺเพสํ ธมฺมานํ กมฺมสมาทานานํ เหตุโส ฐานโส ยถาภูตํ ญาณํ, ตสฺส อายสฺมโต สํวิชฺชเต, เตน นํ โอวทติ, ตํ ภควา กโรติฯ

‘‘สเจปิ ทส ปชฺโชเต, ธารยิสฺสสิ กสฺสป;

เนว ทกฺขติ รูปานิ, จกฺขุ ตสฺส น วิชฺชตี’’ติฯ

อปิ จ โข ยถา ทูโต ราชวจเนน สตฺตมนุสาสติ, เอวํ เสสานุโค อญฺญาตกํ โฆสํ ปเรสํ เทเสติฯ อนุญฺญาตขมสุตฺตํ คเหตพฺพํฯ อนนุญฺญาตขมํ น คเหตพฺพํฯ

ตตฺถ กตโม สุตฺตสงฺกโร? ปญฺจวิธํ สุตฺตํ, สํกิเลสภาคิยํ วาสนาภาคิยํ ทสฺสนภาคิยํ ภาวนาภาคิยํ อเสกฺขภาคิยํฯ อญฺญํ อาราเธยฺย อญฺญํ เทเสติ อญฺญสฺส จ สุตฺตสฺส อตฺถํ อญฺญมฺหิ สุตฺเต นิทฺทิสติฯ สุตฺตสฺส วา หิ อเนกาการํ อตฺถํ นิทฺทิสติฯ อริยธมฺมสาธเน อตฺถํ วิวรติฯ วาสนาภาคิยสฺส อตฺถํ ทสฺสนภาคิเยสุ นิทฺทิสติฯ โอรมฺภาคิยานํ สํโยชนานํ อตฺถํ อุทฺธํภาคิเยสุ นิทฺทิสติฯ มุทุมชฺฌานํ อินฺทฺริยานํ อธิมตฺเตสุ สุตฺเตสุ นิทฺทิสติฯ อิติ อยํ สุตฺตํ สมฺเภทํ เหตุนา จ นิสฺสนฺเทน จ ผเลน จ นิทฺเทเสน จ มุทุมชฺฌาธิมตฺตตายปิ จ อตฺเถน จ พฺยญฺชเนน จ โย สมฺเภโท, อยํ วุจฺจติ สุตฺตสงฺกโรฯ โย อสมฺเภโท, อยํ วุจฺจติ สุตฺตวิจโยฯ

ตตฺถายํ อุทฺทานคาถา

ปุริมานํ อกฺขณฺฑํ, ยถาภูตสฺส ปจฺจโย;

นิสฺสนฺโท วาสนาสทฺธิ, อนุญฺญา สุตฺตสงฺกโรฯ

เถรสฺส มหากจฺจายนสฺส

สุตฺตวิจโย นาม จตุตฺถภูมิฯ